MARJO DEKKER
Wie zijn eigenlijk de fotografen achter afscheidsfotografen.nl? Hoe zijn ze in contact gekomen met dit werk? Wat herinneren ze zich nog van hun allereerste keer en hebben ze adviezen aan fotografen die overwegen afscheidsfotograaf te worden?
In de eerste blog van een serie waarbij we tien vragen stellen aan onze afscheidsfotografen deelt Marjo Dekker haar persoonlijke verhaal.
Hoe ben je begonnen met afscheidsfotografie en wat inspireerde je om deze carrière te kiezen?
Het was een jaar of acht geleden dat ik als second shooter mee ging om een uitvaart te fotograferen. Ik vond het enorm spannend, wat kan ik verwachten? Zou ik het wel durven? Kan ik het wel? Ga ik niet teveel in de weg lopen en dat soort vragen.
We hebben die dag op die verschillende locaties gefotografeerd. Allereerst bij de overledene thuis, hij lag nog opgebaard in de kamer. Dat vond ik niet lastig of moeilijk, in mijn werk als verpleegkundige heb ik al veel overleden mensen gezien én verzorgt. Maar er foto’s van nemen vond ik wel heel erg spannend. Maar de kleinkinderen speelden om het bed en legden tekeningen op opa’s buik, dat maakte het allemaal wat minder lastig. Wat ik ook moeilijk vond was het fotograferen dat hij in de kist getild werd. Daar heb ik dan ook niet zulke goede foto’s van want dat vond ik toen een beetje vreemd om te doen.
Wat kan je je zelf nog herinneren over de allereerste keer en hoe dat was (en wanneer)?
In mijn werk in de hospice en in de thuiszorg kwam ik vaak momenten en situaties tegen waarbij ik dacht “dit moet eigenlijk gefotografeerd worden, zo ontroerend of troostend”.
Ik fotografeerde wel bruiloften en familiefotografie en dergelijke, maar wist toen nog niet van het bestaan van afscheidsfotografie af. Ik ben gaan googelen en er bleek een opleiding voor te zijn, die ben ik gaan volgen. Sinds die tijd ben ik me gaan toeleggen op herinnerings- en afscheidsfotografie.
HOE bereid je je voor als fotograaf en wat zijn de overwegingen die je maakt?
Als het kan en gewenst is ga ik graag bij de nabestaanden langs om kennis te maken, hun verhaal te horen en te vragen wat hun verwachtingen zijn, of er dingen zijn die ze wel of niet willen.
Daarnaast ontvang ik graag op tijd van de uitvaartondernemer het draaiboek zodat ik me kan voorbereiden. Ook alle adressen van de verschillende locaties . Deze zet ik in mijn tomtom van tevoren. Als ik ergens naar toe moet waar ik nog niet geweest ben probeer ik eerder te gaan en mezelf te oriënteer ter plekke waar ik kan staan, waar het licht vandaag komt en dat soort zaken.
Dat ik volle batterijen en lege geheugenkaarten bij me heb spreekt vanzelf natuurlijk, net zoals de juiste apparatuur en lenzen.
Welke soorten foto’s maak je en hoe selecteer je de beste momenten
Wanneer je het draaiboek goed bestudeert hebt, zijn er vaste momenten die je vastlegt. Als je al langer afscheidsreportages maakt zijn er veel terugkerende zaken en dingen waar je foto’s van maakt, zoals het sluiten van de kist, de rouwstoet, de bloemen, de kaarsen aansteken, de speeches . Maak elke uitvaart is uniek dus zijn er ook veel unieke , onverwachte en ongeplande momenten om te fotograferen. Ik let op en zoek naar zulke momenten tijdens de uitvaart en dat maakt het geheel mooier én persoonlijker voor de nabestaanden
Wat zijn uitdagende aspecten en hoe ga je ermee om?
Ik vind het nog steeds een uitdaging om op tijd op de goede plek te zijn als er veel verschillende locaties zijn die bezocht worden op de dag van de uitvaart. Van A naar B rijden, parkeren en toch alles fotograferen dat vind ik lastig. Ik bereid me zo goed mogelijk voor maar onderweg kan er van alles gebeuren. Ook op de begraafplaats, als er veel mensen zijn en weinig plek, vindt ik het soms lastig om toch op de goede plek te staan om te fotograferen. Maar ik doe het wel.
Wat zijn de meest gedenkwaardige momenten die je hebt vastgelegd en waarom.?
Dat kan heel verschillend zijn. Een enorm grote uitvaart van een jonge man en vader, met rookpijlen, vuurwerk en heeeeel veel mensen in een meterslange erehaag.
Maar ook het kleine intieme afscheid van 2 jonge ouders met het mandje met daarin hun stilgeboren kindje.
Of de ouders met elke een klein mandje in hun armen… Rijen eersteklassertjes die langs de open kist van hun vriendinnetje lopen als laatste groet.
Eigenlijk maakt elk afscheid indruk op me, maar soms net ietsje meer.
Hoe kan de technologie en het digitale tijdperk van invloed zijn op afscheidsfotografie? En hoe denk je dat dit de toekomst van het vak zal beïnvloeden?
Technologie en het digitale tijdperk zijn voordelen bij afscheidsfotografie, dat de camera’s niet gehoord worden door ‘silent shutter’ is een enorme vooruitgang. Ook de mogelijkheid om met zeer slechte lichtomstandigheden toch nog goede foto’s te kunnen maken is een groot voordeel.
Wat zijn enkele belangrijke adviezen die je zou geven aan mensen die overwegen om afscheidsfotografie te gebruiken of om zelf afscheidsfotograaf te worden?
Advies aan nabestaanden: Doen! Zeker weten. Als je twijfelt: je kunt het niet overdoen. Je kunt van tevoren eigenlijk niet beseffen wat het is om te rouwen. Je kan er wel over nadenken wat zou helpen. Een fotoalbum van het afscheid is heel belangrijk daarbij
Advies aan fotografen: Doen, zoek een goede cursus (bijvoorbeeld bij ons aanbod, red), er zijn er tegenwoordig meerdere waar je leert hoe en wat bij een een afscheidsfotograaf werkt. Het omgaan met rouwenden en jouw rol daarin is net zo belangrijk als het leren vastleggen van de belangrijke momenten. Het verrijkt jezelf als mens en je werk is van grote waarde voor je medemens. En…. Je hoeft het niet allen te doen. Sluit je aan bij andere afscheidsfotografen, leer en help elkaar bij dit mooie werk.
Tot slot. Vind je dat een afscheidsfotograaf gezien mag worden tijdens een uitvaart?
Ja ik vind dat je gezien mag worden. Ik noem het altijd onopvallend aanwezig. Je bent er met een reden, de nabestaanden hebben je gevraagd om alles vast te leggen. Dat betekend dat je overal mag zijn, je mag je ruimte nemen, maar wel zorgvuldig. Een knikje of een blik is soms voldoende om dat te bevestigen naar anderen.
En het mooiste compliment vind ik dan, wanneer ik in een kleine ruimte het intieme moment van het sluiten van de kist fotografeer, men bij het zien van de foto’s zegt : “goh was jij daar ook bij”
Bekijk de persoonlijke pagina van afscheidsfotograaf Marjo Dekker of volg haar op Facebook.
Vanzelfsprekend heet ze ook een eigen website: Moments of Memory fotografie.